Is de liefde genoeg? 

Inmiddels zijn we 11 weken voorbij. Wat betekent dat er nog maximaal 30 weken komen. Mijn partner zegt dat ik al iets meer dan 25% van deze zwangerschap heb gehad.

Hij blijft positief, terwijl ik bezwijk onder de misselijkheid, het overgeven, het liggen in bed en de eenzaamheid. Soms, als ik een slechte dag heb, nemen mijn gedachten het over. Mijn gedachten gaan over schuldgevoelens naar ons oudste zoontje, over de opnames voor vochtinfuus (inmiddels al drie keer) en over de angst voor sondevoeding. Maar de heftigste gedachte is dat ik soms, als het heel slecht gaat, nadenk om deze zwangerschap af te breken. Mijn ogen vullen zich met tranen als ik schrijf en ik voel me direct schuldig. Maar is liefde voor deze baby genoeg?

Het volgende moment voel ik me zelfverzekerd! JA! Liefde is genoeg.

Morgen zet ik meerdere stappen. Ik ga praten met een psycholoog en ik ga overleggen met de klinisch verloskundige of sondevoeding toch de volgende stap is. Door de vorige zwangerschap en vijf sondes, ben ik doodsbang.