Recent onderzoek [1] door Marlena Fejzo van de Universiteit van Californië toont aan dat baby’s geboren bij vrouwen die tijdens de zwangerschap met extreme misselijkheid en overgeven kampten een ruim 3 keer grotere kans hebben op neurologische ontwikkelingsstoornissen. Het gaat bijvoorbeeld om aandacht-stoornissen, leerproblemen, sensorische stoornissen en vertragingen bij taal en spraak ontwikkeling. Jaarlijks krijgen zo’n 0,5% tot 2% van de zwangere vrouwen te maken met ernstige zwangerschapsmisselijkheid en overgeven, ook wel hyperemesis gravidarum (HG) genoemd. HG wordt gekenmerkt door een voortdurende, slopende en onverklaarbare misselijkheid en overgeven en kan leiden tot uitdroging, ondervoeding en verschillende complicaties.

Fejzo vond dat vooral baby’s van vrouwen waarbij symptomen van HG al zeer vroeg in de zwangerschap optraden risico liepen op neurologische ontwikkelingsstoornissen. Behandeling van HG met bijvoorbeeld medicijnen bleek geen rol te spelen.

De precieze oorzaak van de neurologische ontwikkelingsstoornissen werd niet ontdekt. Fejzo wijst naar een aantal mogelijkheden zoals afwijkingen in de zwangerschapshormonen, hormonale veranderingen door extreme stress in verband met HG of het gebrek aan vitamines en ondervoeding bij de moeder door HG. Het Hongerwinter onderzoek dat uitgevoerd werd door het AMC wees al op mogelijke problemen bij baby’s die tijdens de zwangerschap waren blootgesteld aan ondervoeding bij de moeder. Zij hebben op latere leeftijd kans om verschillende lichamelijke klachten te ontwikkelen, zoals hart- en vaatziekten, longziekten of suikerziekte.

Uit eerder onderzoek van Veenedaal [2] en Van Oppenraaij [3] bleek al dat HG is geassocieerd met een laag geboortegewicht en prematuur en dysmatuur geboren baby’s. Samen met het Hongerwinter onderzoek en het onderzoek van Fejzo blijkt dat een zwangerschap gekenmerkt door HG ernstige gevolgen kan hebben voor de baby die daaruit geboren wordt. Daarmee wordt vroege, adequate en multidisciplinaire behandeling van HG een noodzakelijkheid. Verloskundigen en artsen kunnen vrouwen die aan deze ziekte lijden niet langer negeren. Hen niet of niet goed behandelen betekent hun baby risico laten lopen.

Verwijzingen:
[1] Marlena S. Fejzo, Aromalyn Magtira, Frederic Paik Schoenberg, Kimber Macgibbon, Patrick M. Mullin – Neurodevelopmental delay in children exposed in utero to hyperemesis gravidarum – European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology 189 (2015) 79–84

[2] Veenendaal MV, van Abeelen AF, Painter RC, van der Post JA, Roseboom TJ. – Consequences of hyperemesis gravidarum for offspring: a systematic review and meta-analysis.- BJOG 2011;118(October (11)):1302–13.

[3] van Oppenraaij RH, Jauniaux E, Christiansen OB, Horcajadas JA, Farquharson RG, Exalto N, ESHRE Special Interest Group for Early Pregnancy (SIGEP). – Predicting adverse obstetric outcome after early pregnancy events and complications: a review. – Hum Reprod Update 2009;15(Jul–Aug (4)):409–21.